10 września już po raz szósty swoje święto obchodziły osoby świeckie, które współpracują z saletynami i saletynkami w ich posłudze. Zostało ono zainicjowane w 2011 r. podczas pierwszego Międzynarodowego Spotkania Świeckich Saletynów.

Tym, co jednoczy zgromadzenia saletyńskie oraz ich świeckich współpracowników jest duchowość, charyzmat pojednania i pragnienie odpowiedzi na wezwanie „A więc, moje dzieci, ogłoście to całemu mojemu ludowi”, którym Maryja z La Salette zakończyła swoje orędzie.

Świeccy współpracownicy saletynów kierują się ośmioma zasadami, wypracowanymi podczas międzynarodowych spotkań w Salmacie (2012) i Dębowcu (2014):

1. Świadectwo życia – świecki saletyn chce być przykładem życia chrześcijańskiego w rodzinie, w miejscu pracy, w każdej relacji i sytuacji, w której się znajduje;
2. Uwaga zwrócona na znaki czasu – świecki saletyn jest uważny na znaki czasu, nie tylko w ważnych momentach historii swojego życia, lecz także we wszystkich wydarzeniach życia codziennego;
3. Wspieranie nadziei – świecki saletyn jest promotorem nadziei w świecie, w którym  brakuje nadziei i który boi się jutra.
4. Budowniczy współczucia i pojednania – świecki saletyn współcierpi (współczuje), przejmuje się i troszczy się cierpieniami i grzechem innych;
5. Zaczyn w cieście – świecki saletyn ma świadomość, że może być „zaczynem w cieście” we wszystkich sytuacjach swojego życia;
6. Osobiste nawrócenie – świecki saletyn jest wezwany do stałego osobistego nawrócenia;
7. Wspieranie powołań – świecki saletyn poprzez modlitwę i działanie angażuje się na rzecz wzbudzania powołań;
8. Świecki saletyn żyje wiarą i głosi dobrą nowinę z La Salette tam, gdzie realizuje swoje powołanie.

(gz)

Zdjęcie