ks. Roman Wojtunik MS

Gorliwy misjonarz i historyk Zgromadzenia. Urodził się 23 lipca 1914 r. w Dębowcu, jako syn Józefa i Marii Sanockiej. Chrzest przyjął 26 lipca 1914 r. w Dębowcu. W latach 1923-1930 ukończył Małe Seminarium w Dębowcu i uzyskał świadectwo dojrzałości w Jaśle. Nowicjat rozpoczął 1 lipca 1930 r. u Misjonarzy Matki Bożej z La Salette w Hurku. Pierwszą profesję zakonną złożył 2 lipca 1931 r. w Hurku na ręce ks. Prowincjała Salomona Schalbettera, a wieczystą 19 października 1935r. w Dębowcu na ręce ks. superiora Augusta Gauthier. W latach 1931-1937 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Dębowcu, ukończone stopniem doktora teologii na Wydziale Teologicznym UJ w Krakowie (1952 r). Święcenia kapłańskie otrzymał 20 czerwca 1937 r. w Przemyślu z rąk ks. biskupa Franciszka Bardy, ordynariusza przemyskiego. Placówki i urzędy: 1937-1942 profesor Małego Seminarium w Dębowcu, 1942-1945 wikariusz parafii MBS w Ostrowcu Świętokrzyskim, 1945 (II-IX) wikariusz i katecheta w Kobylance, 1945-1948 proboszcz w Dytmarowie, 1948-1949 rektor WSD w Krakowie przy ul. Wiślnej 11, 1949-1952 dyrektor Małego Seminarium, rektor kleryków i wikariusz w Rzeszowie, 1952-1953 profesor kleryków i socjusz nowicjatu w Dębowcu, 1953-1954 wikariusz i katecheta w Kuźnicy Czarnkowskiej, 1954-1955 wikariusz i katecheta w Trzciance, 1955-1957 superior i wikariusz w Trzciance, 1957-1959 wikariusz w Mszanie Dolnej, 1959-1964 misjonarz w Warszawie, 1964-1970 superior, rektor WSD (1964-1967), rektor kościoła św. Norberta (1964-1966) w Krakowie przy ul. Wiślnej 11, 1970-1971 misjonarz i profesor języka łacińskiego i francuskiego dla nowicjatu w Dębowcu, 1971-1983 wykładowca historii Zgromadzenia i misjonarz w Zakopanem, 1983-1986 rezydent w parafii św. Bartłomieja w Dębowcu, 1986-1989 rezydent w Dębowcu-klasztor. Zmarł 28 sierpnia 1989 r. w Dębowcu i tam pochowany 30 sierpnia na cmentarzu parafialnym. Pozostawił po sobie szereg artykułów i opracowań dotyczących dziejów polskiej prowincji.